Las Młociny
Podagrycznik na rany, komary i… sałatkę
Zielone przystanki, czyli gdzie wysiąść, aby szybko dotrzeć do lasu
Przyroda
Las Młociński znajduje się w północno-zachodniej części Warszawy, na granicy Bielan. Duża, bo aż 98-hektarowa powierzchnia umożliwia zachowanie w niektórych fragmentach bujnego lasu łęgowego i lasów mieszanych. W lesie rośnie wyjątkowo dużo starych, ponad stuletnich drzew. Las łęgowy wymaga żyznych gleb z naniesionym mułem rzecznym. Bezpośrednio przylega do Wisły, więc ma wilgotne siedliska leśne. Rosną w nim olchy, topole, wiązy, dęby i jesiony.
W każdym lesie łęgowym natkniemy się na podagrycznika pospolitego. Jest to roślina jadalna, lubiana również przez bydło. Na Młocinach chętnie żywią się nim łosie. Każdy kto włóczył się po wilgotnym lesie na pewno spotkał tę roślinę – wysoka, białe kwiaty, dość grube, puste w środku łodygi. Sok z podagrycznika przyspiesza gojenie ran, można też sokiem lub liśćmi potrzeć miejsce ukąszenia przez owady np. przez komary. Podobno pomaga! Na wiosnę z liści podagrycznika można przyrządzić lekko gorzką i wyjątkową w smaku sałatkę.
Inna ciekawa roślina z Lasu Młocińskiego to wiązówka błotna, używana kiedyś do farbowania tkanin i aromatyzowania alkoholi. To również cenny materiał zielarski.
Ciekawe miejsce do spacerów
Las został przystosowany do spacerów. Na wschodzie graniczy z Wisłą, a na południu przy ul. Papirusów znajduje się duża rekreacyjna polana. Z przystanku Dzierżoniowska wystarczy cofnąć się, przejść ulicę Pułkową i już jesteśmy przy ul. Papirusów. Przygotowano tam wiaty i miejsca na ogniska.