Brzoza brodawkowata

Klasyczna, wszystkim znana biała brzoza. Dobrze znosi warunki miejskie. Mikropyły pochłania w podobnym stopniu co lipy, czyli nie jest źle. Natomiast zdecydowanie lepiej oczyszczają powietrze z tlenków azotu i dwutlenku węgla.  Urodziwe i eleganckie drzewo – nawet gdy liście już opadną.  W warunkach miejskich elegancko biały pień i gałęzie również mają znaczenie, szczególnie, gdy wokół jest dużo szarych budynków.

Drzewa sadzimy min. 4 metry od budynku oraz 2 metry od sieci telekomunikacyjnej , elektroenergetycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej.  Odległość pnia drzewa od drogi nie może być mniejsza niż 3 metry.
Brzoza ma wąską koronę, dlatego przy sadzeniu  kilku brzóz, wystarczy zachować odległość ok. 4 metrów.

Brzozy rosną na suchych piaszczystych glebach, ale nie lubią silnie ubitego podłoża. Najlepszy jest trawnik, jakieś byliny. Pod drzewami warto od czasu do czasu rozrzucić nawóz z potasem i fosforem. Dzięki temu będą bardziej odporne na suszę. Słońce, ewentualnie półcień. W cieniu raczej kiepsko się rozwijają.

Brzoza brodawkowata ‘Fastigiata’ – wąskie, kolumnowe 12-metrowe drzewo. Gałęzie skierowana pionowo do góry. Nie jest drzewem długowiecznym – maksimum 200 lat, ale według ludzkiej miary to przecież wcale nie jest krótko. Biały pień mają drzewa starsze. 

Brzoza brodawkowata ‘Obelisk’ -  wyższa niż poprzedniczka, bo dochodzi do 20 metrów. Sztywne gałęzie. Urośnie na piasku, którego w Warszawie przecież nie brakuje.

Brzoza pożyteczna ‘Doorenbos’ – wysokość do 10 metrów. Korona jest szeroka na 7 metrów.  Drzewo posiada piękną białą korę (drzewa min. 2-letnie) i dlatego warto sadzić ją razem z iglakami. Rzadkie ulistnienie, ale za to liście są duże, a jesienią mają złotożółtą barwę.